Σχεδιάγραμμα Η Γλώσσα των νέων

ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΝΈΩΝ:

Ο όρος δηλώνει το σύνολο των γλωσσικών φαινομένων που χαρακτηρίζουν την επικοινωνία των νέων μεταξύ τους. Δεν πρόκειται για ένα αυτοτελές γλωσσικό σύστημα, αλλά για μια « κοινωνιόλεκτο» ‘η «ιδιόλεκτο», μια αργκό, έναν ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας στη μεταξύ τους επικοινωνία. Χαρακτηριστική εκδήλωση αυτής της ιδιότυπης γλώσσας είναι η χρησιμοποίηση πολλών ξένων λέξεων και φράσεων στη θέση των ελληνικών, κυρίως αγγλικών, greeklish,  νεολογισμοί, παραβίαση των παραδοσιακών κανόνων γραμματικής και συντακτικού, συνθηματολογία και υβρεολόγιο. Αυτή η μορφή γλωσσικής επικοινωνίας δεν είναι δυνατό να γίνει κατανοητή από την ευρύτερη γλωσσική κοινότητα παρά μόνο από τους νέους. Περιγράφεται μάλιστα με τον όρο «αισχρολογία».

Εκτός από τα γενικότερα αίτια που οδηγούν στην αλλοίωση της ελληνικής γλώσσας, είναι αναγκαίο ν’ αναζητηθούν και οι ειδικότερες αιτίες και οι παράγοντες εκείνοι, που συνδέονται στενά με τις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες, και συντελούν στη διαμόρφωση της ιδιόμορφης αυτής νεανικής γλώσσας.

Γιατί οι νέοι διαφοροποιούνται γλωσσικά;

·        Η βασικότερη αιτία της διαμόρφωσης του ιδιόμορφου αυτού κώδικα επικοινωνίας προσδιορίζεται από την έντονη και συνεχή προσπάθεια των νέων να διαφοροποιηθούν και να ξεχωρίσουν από τους μεγάλους. 

·        Το διαχρονικό αυτό φαινόμενο εκδηλώνεται μέσα από την έντονη αμφισβήτηση που ασκούν οι νέοι στα πεπραγμένα των μεγάλων, απογοητευμένοι από τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, για την οποία τους θεωρούν υπεύθυνους. Μέσα στο γενικότερο κλίμα της πολύπλευρης κοινωνικής κρίσης οι νέοι κατηγορούν τους μεγάλους για υποκρισία που την έχουν αναγάγει σε κανόνα της κοινωνικής ζωής, για την υιοθέτηση της συμβατικότητας, της ασυνέπειας όσον αφορά τα λόγια και τις πράξεις τους. Έτσι, οι νέοι βλέποντας τα οράματά τους για ένα καλύτερο – ειρηνικό και δίκαιο – κόσμο να καταρρίπτονται, αξίες και ιδανικά να περνούν μια έντονη κρίση, έρχονται σε σύγκρουση με την κοινωνική αυτή κατάσταση και κατ’ επέκταση με πολιτιστικά αγαθά και αξίες, όπως είναι η γλώσσα.

·        Γίνεται λοιπόν κατανοητό πως η διαφοροποίηση των νέων από τον κόσμο των μεγάλων εκδηλώνεται μέσα από ποικίλους τρόπους, όπως η ψυχαγωγία, η ενδυμασία αλλά και η γλώσσα. Γι’ αυτό χρησιμοποιούν ένα διαφορετικό γλωσσικό κώδικα, ώστε να μη γίνονται κατανοητοί από τους μεγαλύτερους και έτσι να δείξουν ότι διαφοροποιούνται απ’ αυτούς. Επομένως, η ομιλία μιας «διαφορετικής» γλώσσας δημιουργεί και την ξεχωριστή προσωπικότητα και στάση ζωής των νέων, ενώ, ταυτόχρονα, τους κατατάσσει σε μια αυτόνομη και ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, η οποία διακρίνεται από την αποδοχή των ίδιων αξιών και ιδεολογιών.

·        Η ανάγκη να γίνουν αποδεκτοί από τους συνομηλίκους τους και την παρέα τους.

·        Δεν έχουν αναπτύξει πλήρως τις συμβάσεις της γλωσσικής ευγένειας και απόστασης που απαιτούνται στην ενήλικη ζωή.

·        Ο πειραματισμός, η πρωτοτυπία και το παιχνίδι είναι τάσεις που γενικότερα χαρακτηρίζουν την εφηβεία άρα εκφράζονται και γλωσσικά.

·        Ενίοτε η ιδιόμορφη γλώσσα να καλύπτει την άγνοια της μητρικής γλώσσας και του πλούσιου λεξιλογίου της.

·        Οι επιδράσεις που δέχονται από τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο και γενικά την τεχνολογία.

·        Η εκμάθηση της αγγλικής από μικρή ηλικία.

·        Η τυποποίηση που έχει κυριαρχήσει στην εποχή μας, η ομοιομορφία ζωής, η μηχανοποίηση, η μαζοποίηση και η ισοπέδωση των ιδιαίτερων ατομικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων. Αυτά τα αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα αποτυπώνονται στην ομιλία των νέων που βιώνουν εντονότερα τις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες


Κριτική της γλώσσας των νέων

·        Άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή συντηρητικής ιδεολογίας υποστηρίζουν ότι η γλώσσα των νέων δεν είναι «καθώς πρέπει» αλλά φτωχή, υβριστική, χυδαία και θεωρούν ότι η εκτεταμένη χρήση της θα οδηγήσει στο θάνατο της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού.

·        Αρκετοί γλωσσολόγοι και ψυχολόγοι θεωρούν ότι οι νέοι μιλούν μια γλώσσα δημιουργική, που μπορεί να υιοθετείται και από μεγαλύτερες ηλικίες ως ένδειξη νεανικότητας . Ο κώδικάς τους είναι δείκτης ταυτότητας και συνοχής της παρέας. Η κοινή γλώσσα εμπλουτίζεται από τους νέους, παραμένει ζωντανή και εξελίσσεται.

·        Η γλώσσα των νέων δεν αποτελεί κίνδυνο, εφόσον: α) οι νέοι συνειδητοποιούν ότι είναι διαφορετική  η κοινή νέα ελληνική και διαφορετική η γλώσσα που χρησιμοποιούν στην παρέα και β) έχουν την ευελιξία και τη δυνατότητα να προσαρμόζουν το λόγο τους στις επικοινωνιακές περιστάσεις και να παράγουν διάφορα είδη κειμένων με πληρότητα, αλληλουχία και αποτελεσματικότητα.

Επιμέλεια: Καρακολίδου Ελένη